Fotoğraf: Orhan Bahçıvan Arşivi Ferman Baba© 1922-1996. Göle’nin Hoştülbent köyünde doğdu. Asıl adı Fermani Kızılateş’tir. İlkokulu köyünde okudu. Küçük yaşlarda türkü ve şiire ilgi duymaya başladı. Özellikle yörede Sofu Emmi olarak bilinen Cemşit Kızılateş (1886-1984) ve Celal Oğlan adıyla anılan Celal Kızılateş (1918-1959) adlı amcalarının desteğiyle türkü ve şiire ilişkin bilgisini geliştirdi. Aynı dönemlerde kaval ve bazı çalgıları çalmayı öğrendi. Köroğlu, Aşık Kerem, Aşık Garip, Sürmeli Bey gibi hikayelerin Kuzeydoğu Anadolu aşıklık geleneğindeki çeşitlemelerin çoğunu bilen sayılı aşıklardan biridir. Köroğlu’nun 7 kolunu bildiğinden bugüne aktarılması konusunda önemli bir kaynak sayılmaktadır. Ferman Baba, uzun yıllar bir devlet kurumda çalıştıktan sonra emekli oldu. Ankara’da öldü ve orada toprağa verildi. -------------------------------------- Alıştım Dolaştım gurbetin bunca yolunu Yollar bana ben yollara alıştım Hiç hakir görmedim Allah kulunu Kullar bana ben kullara alıştım Yoksulluktur elim kolum bağlayan Hasretliktir ciğerimi dağlayan Akıp akıp gözlerimden çağlayan Seller bana ben sellere alıştım Gurbet elde yağlı çörek yiyemem Kutnu kumaş esvaplarım giyemem Dil ucuyla ben rahatım diyemem Diller bana ben dillere alıştım Kuru soğan olsun ekmeğim aşım Dertlerden kurtulsun çileli başım Ferman Baba eller benim yoldaşım Eller bana ben ellere alıştım --------------------------------------- Ağ Gelin Yol üstü uğradım ben bir geline Dedim neden akar terin ağ gelin Nazar ettim ince kemer beline Dedim çık meydana görün ağ gelin Gel gelin seninle yiyip içelim Konup konup yaylalara göçelim Aşk uğruna candan serden geçelim Dedim cennet olsun yerin ağ gelin Gönül aşk yükünü çeker götürür Seni saran yiğit aklın yitirir Döner döner yolun suya getirir Dedim suyun sonu derin ağ gelin Çiğdem çiçek bitsin gezdiğin yerde Seni seven yiğit kim bilir nerde Bu Ferman Baba’yı düşürdün derde Dedim bini değer birin ağ gelin                                                          Fotoğraf: Aile Arşivi Göleli Celaoğlan© 1918-1959. Göle'nin Hoştülbent köyünde doğdu. Osmanlıca ve Arapçayı küçük yaşlarda köyündeki ileri gelenlerden, Latin alfabesini ise askerlikte öğrendi. Yaklaşık 10 yaşından itibaren eniştesi Mustafa’dan davul, zurna, kaval, mey ve bağlama çalmayı öğrenmeye başladı. Ayrıca ağıtlar ve türküleri öğrenmesindeki en önemli etkenlerden biri de ablası Altun’dur. Köylerine gelip giden aşıklar aracılığıyla bilgisini pekiştirdi. Ancak yörenin en ünlü davulcularından olması nedeniyle hemen her düğüne çağrılan Celaloğlan bu süreçte de birçok türkü ustası ve aşıkla görüşüp kendini geliştirme fırsatı buldu. Yöredeki efsanevi konumundan dolayı birçok türküde de adı geçen Celaoğlan’ın genç yaşta ölmesi üzerine ardından onlarca ağıt yakıldı. Yörede bilinen Sofu Emmi (1886-1984), Heveli Babuş ve Ferman Baba (1920-1996) gibi birçok aşığın doğrudan ustası olarak kabul edilmektedir. Celaloğlan bir kış günü çaldığı bir düğünden sonra hastalanınca kızakla köyüne getirildi. Çok geçmeden de öldü ve orada toprağa verildi. ----------------------------------------- Çıkarır Hoştülbent ne yana gitmiş Beni orya yol çıkarır Endamını çarla örtmüş Yar altında kol çıkarır Ayağına giymiş çarık Saçları da kırk beş örük Al sinesi olmuş körük Az nefesi bol çıkarır Sesin gelir bizim elden Yunmuş yıkınmışsın gölden Bülbül hakkın ister gülden Çölden arı bal çıkarır Bu dünya yalan dünyadır Gördüğümüz bir rüyadır Celaloğlan ne sevdadır Ateş düşer kül çıkarır ------------------------------------------ Düştü Hey ağalar hey paşalar Dağa kar düştü kar düştü Kaldım gurbette gurbette Yada yar düştü yar düştü Haber edin anasına Eyi baksın Sonasına Yar ayrılık kınasına Ah u zar düştü zar düştü Celaloğlan gurbet elde Sevdası söylenir dilde Bülbülün arzusu gülde Dala har düştü har düştü                                                       Fotoğraf: O. Bahçıvan Arşivi Göleli Bahi© 1939-2004. Göle'nin Hoştülbent köyünde doğdu. İlkokulu köyünde okudu. Aşıklık geleneğine ve şiire küçük yaşlarda ilgi duymaya başladı. Hoştülbent köyündeki birçok aşığın yetişmesine katkıda bulunmuş olan Celal Oğlan’nın (1918-1959) yanında Sofu Emmi (1886-1984), Heveli Babuş ve Ferman Baba’dan da (1920-1996) geleneğe ve türkülere ilişkin önemli destek gördü. Ayrıca birlikte askerlik yaptığı Rüstem Alyansoğlu’nun aracılığıyla bilgisini pekiştirdi. Aşıklık yönünün dışında yörede çok iyi bir kaşar ustası olarak da bilinen Göleli Bahi, köyünde öldü ve orada toprağa verildi. ----------------------------------------- Ayrılmam Gözlerimde yaş olmasa İş bulsam yurttan ayrılmam Komşuya borçlu olmasam İş bulsam yurttan ayrılmam Dertlerimi saya saya Turist gittim Almanya’ya Ne gün gördüm ne de aya İş bulsam yurttan ayrılmam Anam öldü göremedim Dertlerini sormadım Bir bardak su veremedim İş bulsam yurttan ayrılmam Aşar idin karlı dağlar Yarım karaları bağlar Yavrum ekmek diye ağlar İş bulsam yurttan ayrılmam Bahi sefil ülkesinde Aşıkların nefesinde Ay yıldızın gölgesinde İş bulsam yurttan ayrılmam ------------------------------------------ Kara Yer Gözün yumup hem gaflete dalınca Bekler seni tedbir almış kara yer Dünya varlığını hayal ederken İki taş bir mezar kalmış kara yar Azrail dolanıp canın alanda Ana baba kavim kardaş kalanda Tarihler çizilip günler dolanda Vaktini bir tamam bulmuş kara yer Bahi her dem arşa çıkıyor zarın Dökülür üstüne evrak-ı varın Garip hanesine döner mezarın Üstüne bir yorgan olmuş kara yer                            Kul Akın© 1961 yılında Göle'nin Hoştülbent köyünde doğdu. Asıl adı Akın Kızılateş'tir. İlköğrenimini köyünde, ortaöğrenimini Göle, Kars ve Antep’te tamamladı. Daha sonra Kars’ta başladığı yüksek öğrenimini yarıda bıraktı. Şiirle ve aşıklık geleneğiyle küçük yaşlarda ilgilenmeye başladı. Özellikle Ferman Baba’nın etkinde kalarak şiir yazmaya yöneldi. Bir süre (1989-1994) köyünde muhtarlık yapan Kul Akın, daha sonra Ankara’ya yerleşti ve burada çeşitli sivil toplum örgütlerinde yönetici olarak görev yaptı. Kul Akın’ın şiirlerini bir bölümü »Muhtar« (2004) adlı kitapta yayınlandı. ------------------------------------------ Bulamadım Okuyup yazdım da gezdim dolaştım Bir doğru eğriyi der bulamadım Herkes benim gibi düşünür sandım Sözüne sahip bir er bulamadım Bir ömür çalışır didinir durur Kimisi har vurur harman savurur Kimi nahak yere haksızı korur Namusla dökülmüş ter bulamadım Menfaatin için yorulma sakın Otu bir çekin de köküne bakın Yazarsın çizersin neyine Akın Dört başı mamur bir ser bulamadım ------------------------------------------- Kardeşim Şehirler yükünü taşımak oldu Aldanıp cilveye gelme kardeşim Ekmekler aslanın ağzına kondu Evdeki bulgurdan olma kardeşim Büyük şehir yutar garibanları Geldiğine pişman etti canları Nice kervansaray nice hanları Görünce saçını yolma kardeşim Gurbetin çilesi ölünce biter Memleket hasreti burnunda tüter Hayallere düşüp aldanma yeter Yüze güleni dost bilme kardeşim İki yakan bir araya gelmiyor İnsanlar günde bir zam zulüm yiyor Kul Akın yürekten dost sözü diyor Başını belaya salma kardeşim Kaynak:www.ozanlar.biz